Rotterdam heeft een rijke historie en die is uiteraard onuitputtelijk. Iedere dag opnieuw wordt het verleden aangevuld met tal van kleine feiten. Via beeld en tekst voegen zij iets toe aan onze gemeenschappelijke (contemporaine) geschiedenis. Journalisthistoricus Joris Boddaert beschrijft iedere zondag in deze rubriek een Rotterdamse foto. Meestal is het fotografisch beeld onbekend en van langer geleden.
Reacties: [email protected]m

Venezia

Hoe fantastisch! Venezia, de prachtige ijssalon aan de Oude Binnenweg, bestaat al ruim vijftig jaar. Hun ijs, naar Italiaans recept, is heerlijk en met de cappuccino is ook niks mis. Het zo bijzonder originele jaren ‘50 interieur (groen) verdient een pluim. Het personeel is altijd aardig, en de consumptie billijk geprijsd. Krijg ik kort geleden een archieffoto van Ton Hermans (92 jaar) in handen waarop de ijssalon met clientèle het middelpunt vormt. De foto dateert van 1967.

Auto’s konden toen nog rustig richting Eendrachtsplein laveren. Drie passanten lopen links op de rijbaan. Niet zo vreemd, want de trottoirs van de Oude Binnenweg waren indertijd erg smal. Wij zien dat duidelijk aan het Venezia-tafeltje. Er zitten maar liefst zeven ijs- of koffieklanten rond de tafel, maar aan de mimiek te zien, hebben ze niks met elkaar te maken. Moet kunnen.

Grappig, de man op de voorgrond. Diens benen bungelen half over de stoeprand. De dame links is net van plan om de kledingzaak binnen te gaan. Dat zij vereeuwigd wordt, ontgaat haar ten ene male. Een stuk verder rechts op de foto bevindt zich het fameuze Melief-Bender. Ik herinner mij foto’s van deze kroeg uit de tijd dat er nog helemaal geen sprake was van een terras. Wat dat betreft was Venezia bevoorrecht.

Ik hield 20 jaar geleden een voordracht voor de Rotaryclub Delfshaven. Ik benoemde toen onder ‘topografie’ de Oude Binnenweg als het gezelligste straatje van 010. Meldt een oude man van rond de zeventig, zijn leven lang wonend in Hillegersberg, dat hij nog nooit over de Oude Binnenweg had gelopen. Ik kon alleen maar uitbrengen: ‘Meneer, ik geloof u niet.’ En vervolgens, thans wat bozig: “Ik weiger dit als waarheid aan te nemen…’